70. rocznica wybuchu Powstania Warszawskiego

"A kiedy trzeba -  na śmierć idą po kolei, jak kamienie przez Boga rzucane na szaniec". Juliusz Słowacki pisząc swój testament nie przypuszczał zapewne, że jego słowa zabrzmią aż tak proroczo. Wiele ofiar życia i morze polskiej krwi były potrzebne, byśmy dziś byli i trwali w swojej suwerennej narodowości. Przemyscy instruktorzy i harcerze Związku Harcestwa Polskiego nie zapominają o tych, którzy o to walczyli. W dniu 1 sierpnia, przed pomnikiem Przemyskich Orląt, punktualnie o godz. 17 rozpoczęli uroczystą zbiórkę. Kiedy w latach 1918 - 1921 przemyscy gimnazjaliści, licealiści i studenci walczyli o polskość tych ziem i dawali odpór bolszewickiej nawałnicy, na świat przychodziło nowe pokolenie, pokolenie Kolumbów. To oni od roku 1939  musieli ponownie chwycić za broń, by walczyć za Polskę. Najbardziej spektakuralny bój stoczyli wzniecając Powstanie Warszawskie, w którym przez 63 dni ponosili kolejną ofiarę życia i krwi. Dziś wobec tego wydarzenia mamy coraz więcej rozbieżnych zdań i opinii. Ale nie obrażajmy się na tych, którzy mają wątpliwości, ani na tych zadających coraz to trudniejsze pytania. Bowiem ani wątpliwości, ani pytania w niczym nie umiejszają czci i poświęcenia Powstańców oraz ich dowódców, którzy wzięli na siebie brzemię wydawania rozkazów. Mnie, jako starego harcerze cieszy fakt, że współczesna młodzież pamięta i że chce wzorować się na tych, którzy zawsze byli wierni Polsce.